ایـن روزهـــا ،

از سـنـگ شـــدنـــم حــرف مـی زنــــند

سنـگی کــه بــــرای ِ تـــو

از هر خاکی

خــاکــی تــــر بــــود...

 

 

اگ خیانت نکردم فک نکن نمیتونسم اتفاقا دوروبرم بودن!.
اگ خوب بودم فک نکن خوبی ازخودت بود خوبی تو ذاتم بود!
اگ بردمت بالا فک نکن چیزی بودی میخواسم هم قد خودم شی
اگ تک پربودم فک نکن پریدن بلد نبودم فقط میخواسم باتو بپرم!.
اگ دلمو فقط ب تو دادم فک نکن عالی بودی دلم راضی نمیشد!!.
اگ برای دیدنت لحظه شماری میکردم فک نکن شاخ بودی ب دلم ک تنگ بود احترام میذاشتم!!..
خلاصه مرامم بیشتر از این حرفاس! زیادی ب خودت نناز




تــــــﻮﯼ ﺯِﻧـــــــﺪِﮔﯽ ﻫـَـﺮ ﺁﺩَﻣـــﯽ ﯾــِﻪ ﻧَﻔَـــــﺮ ﻫَﺴــﺖ ﮐــِــﻪ . . . ؛
ﻫﯿﭽـــﻮَﻗــــﺖ...!
ﻫﯿﭽـــﻮَﻗــــﺖ ...!
ﻫﯿﭽـــﻮَﻗــــﺖ...!
ﻓَﺮﺍﻣــــــــﻮﺵ ﻧِﻤﯿﺸـِــــه . . . !
ﯾــــِـﻪ ﻧَﻔــَـﺮ ﮐِـــﻪ ﺍَﺯ ﻫَﻤِــﻪ ﯼِ ﺩُﻧﯿــــﺎ ﺑﯿﺸﺘـَـــﺮ ﺩﻭﺳﺘـِــﺶ ﺩﺍﺭﯼ . . . ،
یــِـــﻪ ﻣُﺨﺎﻃــَــﺐِ ﺧــــــﺎﺹ ؛
ﮐــِــــﻪ ﻫَﺮ ﭼِﻘَــــﺪﺭ ﻫــَـــــمـ
ﺑـــــُـﺰُﺭﮒ ﺑـــــــﺎﺷـــﯽ
ﺩَﺭ ﻣُﻘــــﺎﺑــِــــﻞ ﺍﻭﻥ ﺧُﻮﺩِﺗــــﻮ ﮐﻮﭼــــﯿﮏ ﻣﯿــــﺪﻭنی . . .
يِكى كِه بودَنِش ؛
جُبرانِ هَمِه " نَبودَناىِ " دُنياست . . .
 

گم شده ام در اعماق وجودی به اسم "من" ...

اسیر شده ام در کالبدی به اسم "تن" ...!!

به چهره ام که نگاه "میکنند" مملو از جوانی ام...

به خود که مینگرم فقط فریاد خستگی را "میبینم"

مدت هاست تنهام ، نه اینکه آدمی در اطرافم نیست "نه" ...

اما در این همهمه لبریزم از سکوت محض...!

گاهی پر میشوم از خلاء ِ "تنها" کسی که در کنارم باشد...

طوری که تصمیم به رها شدن از تنهایی میگیرم...

اما هنوز هیچ چیز را شروع نکرده پشیمان میشوم...!!

نه اینکه نخواهم "نه" ...

اما آنقدر پرم از خالی بودن که چیزی از جنس ِ "شروع ِ مجدد" در خود نمیابم...!!

چه کشف زیبایی بود این واژه ی "تناقض" ...!!

تنها چیزیست که بی تناقض در تمام لحظاتم وجود دارد...!!

تقصیر او نبود...

او آدم بود من خدایش کردم...!

گاهی دلت برای خودت میسوزد

که اینهمه عشق ورزیدن بلدی

ولی

آدمی که لایقش باشد

وجود ندارد......

شبیه من شدن کار آسانی نیست
باید که اول محکوم شوی
به چه ؟
به اینکه چرا فراموش نمی کنی وقتی فراموش شدی
بعد باید خودت را شرح دهی برای هر عابر پیاده ای
و بعد باید هیچ کسی نفهمد که چه میگویی
و بعد باید قضاوت شوی بی دلیل
و بعد اتاقت را تقسیم بندی کنی مابین مرز حقیقت و رویا
و یک به یک خاطراتت را در آن جای دهی
مثلا خاطرات خوش را بر روی مبل بگذاری
قاب عکسهای خالی را روی دیواری که جای تکیه دادن سر داشته باشد
و پنجره را به سمتی بچرخانی که غروب را ببینی
و قلم و کاغذ را همراه بغض ، بگذاری کنار شمعدانی ها
و ترکیب اصیلِ چای و سیگار را روی میز کنارِ سئوالهای بی جواب
و دلتنگی را هم بگذاری در کوله پشتی تا همیشه همراهت باشد
و یک تکه جا باقی بگذاری برای قدم زدن از سرِ ناچاری
آری شبیه من شدن کار آسانی نیست
من حتی خودم نتوانستم شبیه خودم شوم
نه درد را دوست دارم
نه دلتنگی را
فقط گاهی تنهایی همان حکم محکومیت توست
شبیه من شدن یعنی نیم ساعت خاطره را
سالها زندگی کردن
..........................
چرا باید تو نباشی ؟
چرا باید من بی دلیل تکرار کنم نبودنت را ؟

ساعتِ روی دیوار خوابیده
یک نفر به من بگوید چند ساعت است که هذیان میبافم ؟


مغــرور نـیستم

فقط دنیـا بهـم ثابـــت کرده

توجـــه زیـادی

بــی توجهـــــی میـاره !





 

 ** ** **  **  **  **  **

 

 

 **  **  **  **  ** ** * *

 

 **  **  ** **  **  **  **

 

 **  **  **  **  **  **

 

 **** **  **  **  **

http://doll-girl-3.blogfa.com/post-335.aspx

 ** **  **  **  **  **  **

 **  **  **  **  **  **

  **  * * **  * * * * **

  **  * * **  * * * * ** 

 * * * * * * * * **  **